16 Ekim 2009 Cuma

KARMAŞIK DUYGULAR

Bugün hamileliğimin 36. haftası ,bense karmakarışık duygular içindeyim.Çoğunlukla sevinç ,bolca heyecan ,bir parça endişe.Endişelerim genellikle hay allah bu bebekler nasıl bakılıyordu,ya ters giden birşey olursa doğum sırasında ve kontrol edemeyeceğim şeylerle ilgiliArtık son hazırlık turlarına başladım,mesela ilk önce Karya'nın okuluna gittim görüşmeye ,hani bir süre ortalarda olamayacağım ya ,bir bakalım bizim kızın durumu nasıl ,kardeş gelince nasıl davranıcağız ,ne yapacağız vs gibi şeyleri görüştüm.Karya'nın uzun bir süredir beni rahatsız eden davranışıları :anaçlığı,yerine göre fazlaca sorumluluk sahibi olması.Nitekim toplantıda en çok bu konu üzerinde durduk ve Karya'ya hiç bir sorululuk vermeme ,hiç bir şey istememe gibi bir karar aldık çünki zaten hali hazırda tam bir görev adamı ve bu huylarını bir an önce bırakması lazım.sonra bu konu üzerinde epeyce düşündüm aslında biraz genetik olduğuna da karar verdim.Dalca bir çok şeyde mükemmeliyetçidir,bense kontrol edebildiğim şeylere bayılırım,kontrol edemediklerim ise ciddi sıkıntı oluştururlar benim için.En basiti 2 gün evde olmuyacağım doğum için ,ben bu arada yokken ev halkı için bir program yapıp (neyin ne zaman yapılacağıyla ilgili)buzdolabının üstüne asıyım diyorum ki işler aksamasın,sonra Karya'nın hastaneye gelip kardeşiyle ilk tanışma anı bence çok özel ,ee bu durumda geliceği vakti ve giyiceği kıyafetleri de ayarlayıp bırakmam lazım dimi?Yani insan doğuma giderken bunları mı düşünür ?Sonuç olarak baba mükemmeliyetçi anne biraz kontrol sever olunca çocuğunda bu durumlardan kendine pay çıkarmaması içten değil tabi ki.

3 yorum:

Ömer Tuna dedi ki...

Merhabalar adaşımız geliyormuş sağlıklı doğumlar. Adanın annesi Büşra'dan bir çok tiyo alabilirsin.
sevgiler

Adsız dedi ki...

Aynı şeyleri ben de yaptım.Hastane kalacağım zaman Ada şunu yesin,akşam beraber şurada yatın,sabah gelirken şunları giyecek,etrafı dağıtmayın,hastaneden çıkınca eve bir kabusla girmeyeyim...aklıma gelenler.Hastanede 2. gece kalmadım oğlumla ilk ayrışığımız zaten,bebek geldi beni unuttu annem olmasın diye...hemen evime döndüm...organize olmak güzel.bu arada ben de denetleyenediğim durumları sevmem,panik olurum...

ikinumara dedi ki...

Vah vah, insan canının derdinden başka neler düşünüyor hakikaten. Ben herhalde doğumda büyüğün ne yiyeceğine ve ne giyeceğine inadıma karışmam! O kadarını da bi zahmet babasıyla anneannesi düşünüversinler. Buna mukabil kardeşle tanışma faslını ince ayarlamak isterim: Bir kere odada sadece anne ve baba olsun istiyorum, "beendin mi bakiim kardeşini" diye bir fon sesi olmaması için. Ayrıca bebeğin hediye getirme faslı var: Hemşireler getirsin istiyorum! :))